Η προσπάθεια να ξεπεράσεις τις απώλειες και να προχωρήσεις στη ζωή απαιτεί σημαντική δουλειά επάνω στον εαυτό σου. Πρέπει να μάθεις να αφήνεις πίσω ό,τι δεν σου ανήκει πια, να απελευθερώνεσαι και να στρέφεις την προσοχή σου στο μέλλον. Αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι η πιο δύσκολη πρόκληση με την οποία καλείσαι να αντιμετωπίσεις ως υγιής ενήλικας: να αναγνωρίσεις ότι μπορείς να ξεπεράσεις την απώλεια οτιδήποτε.
Αυτή είναι η αληθινή γενναιότητα, η ουσία της ωριμότητας: να πιστεύεις στην ικανότητά σου να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε δυσκολία, ακόμη και τη σκέψη ότι κάποτε ούτε εσύ ο ίδιος δεν θα είσαι εδώ.
Μέσα από την αποδοχή ότι όλοι οι δεσμοί μου είναι προσωρινοί, μπορώ να αντιμετωπίσω και άλλες δύσκολες αλήθειες: το γεγονός ότι δεν είμαι αθάνατος, ότι ο χρόνος μου σε αυτόν τον κόσμο είναι περιορισμένος.
Λένε πως ήταν κάποιος μια φορά που πήγε να επισκεφτεί έναν διάσημο ραβίνο, να τον συμβουλευθεί για κάποιο θρησκευτικό ζήτημα.
Μπαίνει στο σπίτι του ραβίνου και το βλέπει τελείως άδειο. Υπήρχαν μόνο δύ σκαμνάκια, ένα στρώμα ριγμένο στο πάτωμα κι ένα απλά τραπεζάκι.
Ο επισκέπτης αφού πήρε τις απαντήσεις που ήθελε στο ζήτημα που τον απασχολούσε, ρωτάει τον ραβίνο:
«Με συγχωρείτε, ραβίνε… Πού είναι τα έπιπλά σας;»
Ο ραβίνος του λέει:
«Τα δικά σου που είναι;»
Ο επισκέπτης του απαντάει:
«Μα εγώ δεν είμαι από δω, περαστικός είμαι από αυτήν την πόλη».
«Κι εγώ περαστικός είμαι…», του λέει ο ραβίνος.
Φαίνεται ότι ζούμε σ΄ έναν κόσμο όπου αγοράζουμε, αποκτούμε ένα σωρό πράγματα και μένουμε δεμένοι σ’ αυτά. Ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου, από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η βιομηχανική κοινωνία μας υποσχόταν κάτι που στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιήσει – αλλά αυτό δεν μας το είπε κανείς. Μας υποσχέθηκε ότι αν μπορέσουμε να αγοράσουμε όλα όσα θέλουμε, τότε θα είμαστε καλά, δεν θα υποφέρουμε, και τα λοιπά… και τα λοιπά…
Μας ξεγέλασαν! Μας είπαν ψέματα! Καταλαβαίνεις; Ψέματα! Η ιστορία έδειξε ότι όλα ήταν ένα ψέμα!
