Η σημαία των Οχυρών Ρούπελ επιστρέφει στην Ελλάδα το 1955
Ένα μοναδικό κειμήλιο από τη μάχη στο οχυρό Ρούπελ είναι η ελληνική σημαία, η οποία σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Την σημαία κατέβασε από τον ιστό του οχυρού και πήρε ως λάφυρο μαζί του, ο Γερμανός στρατιώτης Fritz Kopp, ο οποίος έλαβε μέρος στην επίθεση κατά του οχυρού, το διάστημα 6 έως 10 Απριλίου 1941. Τη σημαία, την επέστρεψε στην Ελλάδα το 1955 ο ίδιος, αποστέλλοντας σχετική επιστολή προς την τότε βασίλισσα Φρειδερίκη.
Όπως περιγράφει ο ίδιος στην επιστολή του, κατέβασε τη σημαία από τον ιστό του οχυρού Προφήτες του συγκροτήματος Ρούπελ και στη συνέχεια την πήρε μαζί του, έχοντας την στις αποσκευές του ακόμη και στις επιχειρήσεις που συμμετείχε στη Ρωσία όπου και τραυματίστηκε. «Δεν γνωρίζω αν αυτή η σημαία έχει αξία ή ποιας σημασίας είναι. Δεν ήθελα όμως να τύχει κακής μεταχείρησης, γι αυτό την πήρα και την έκρυψα στα πράγματα μου. Επί πολύ διάστημα, και μάλιστα ενός σημείου μέσα στη Ρωσία, με ακολούθησε. Μετά τον τραυματισμό μου, βρέθηκε στο νοσοκομείο κάτω από το προσκέφαλο μου», αναφέρει ο Kopp, στην επιστολή του, που συνόδευε τη μισοκομμένη σημαία του οχυρού.
Στο βιβλίο «Ρούπελ, αναμνήσεις των πρωταγωνιστών», του Σερραίου κ. Ηλία Κοτρίδη, περιγράφεται η ιστορία της αιματοβαμμένης σημαίας του Ρούπελ απο έναν μαχητή, τον Θρακιώτη στρατιώτη Ιωάννη Χατζηλαζάρου.
10/4/1941: Η μοναδική φωτογραφία – ντοκουμέντο, λίγο μετά την παράδοση του οχυρού Ρούπελ.
«Για την ανδρεία μας και την παλληκαριά μας μίλησαν πολλοί», είπε στον συγγραφέα ο Χατζηλαζάρου. Θέλω όμως να γράψεις, αυτό που μου συνέβη με την σημαία μας και με πόνεσε πολύ. Μόνον αυτό». Και συνέχισε την τραγική αφήγησή του, που περιλαμβάνει το ηρωικό και το δραματικό στοιχείο: «Η σημαία μας στο Ρούπελ, κυμάτιζε στον ιστό της μέχρι και την 9η Απριλίου. Ήταν στο πλάι του παρατηρητηρίου του διοικητή. Από τους βομβαρδισμούς τη μέρα εκείνη κόπηκε το σκοινί που την κρατούσε και έπεσε κάτω. Είδα σε κάποια στιγμή τον ιστό άδειο και έτρεξα αμέσως έξω χωρίς να ενημερώσω κανέναν. Ο βομβαρδισμός συνεχιζόταν. Την είδα στο χώμα, στο πλάι του παρατηρητηρίου και έτρεξα να την μαζέψω. Είχε μισοκαταστραφεί από την γερμανική μανία. Τραυματίστηκα από μια κοντινή έκρηξη και αχρηστεύθηκε το πόδι μου. Σύρθηκα μέχρι τη σημαία και την αγκάλιασα. Είχαν όμως πλησιάσει κοντά δυο Γερμανοί, που δεν τους είχαμε δει. Ήρθαν κοντά μου και προσπάθησαν να τραβήξουν τη σημαία μέσα από τα χέρια μου. Δεν χρησιμοποίησαν τα όπλα τους, δεν ξέρω γιατί. Αντιστάθηκα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, αφού χτυπήθηκα στο πόδι. Την πήραν και ο ένας την έβαλε στην τσέπη του. «Σκυλιά» ούρλιαξα, αλλά την είχαν πάρει. Έκοψαν τα κουμπιά από τα ρούχα μου και τα πήραν, όπως και το εθνόσημο από το πέτο, όπου το είχα ράψει και κρύφτηκαν. Μετά από λίγη ώρα σταμάτησαν οι βομβαρδισμοί και ο πόλεμος στο οχυρό. Λυπήθηκα πάρα πολύ που δεν μπόρεσα να την κρατήσω ούτε με το αίμα μου, με το οποίο βάφτηκε λίγο». Συνεχίζοντας ο κ. Κοτρίδης γράφει στο ενδιαφέρον βιβλίο του ότι το πόδι του στρατιώτη αχρηστεύθηκε και το κόψανε αργότερα από τον φόβο γάγγραινας. Έζησε την υπόλοιπη ζωή του ανάπηρος και με τον καημό, ότι δεν μπόρεσε να κάνει το καθήκον του όπως έπρεπε.
Η ιστορία όμως της αιματοβαμμένης σημαίας του Ρούπελ είχε ενδιαφέρουσα συνέχεια. Η εφημερίδα «Καθημερινή», την Κυριακή 25 Μαρτίου 2001, είχε γράψει ότι ο γερμανός στρατιώτης Fritz Kopp είχε βρει την ελληνική σημαία στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας, κοντά στο Κλειδί. Μετά τον πόλεμο, την επέστρεψε στην Ελλάδα «εις τον νόμιμον ιδιοκτήτην της… Δείγμα της βουβής αγάπης μου προς την Ελλάδα» όπως είχε γράψει στην επιστολή, που συνόδευε τη σημαία. Οι διαστάσεις της σημαίας είναι 1.61Χ1,18. Η σημαία περιλαμβάνεται στην σπουδαία ιστορική έκδοση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου με τίτλο «Σημαίες Ελευθερίας».
Ο Ηλίας Κοτρίδης είναι απόστρατος αξιωματικός με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη από το 2009. Υπηρέτησε εκεί κατά το διάστημα 1993-97 και διοίκησε το οχυρό Ρούπελ επί δύο χρόνια σε καιρό ειρήνης. Αυτό το γεγονός, του έδωσε την ευκαιρία να συλλέξει πολλά στοιχεία και να συναντήσει πολλούς βετεράνους μαχητές, οι οποίοι του αφηγήθηκαν πολλά άγνωστα περιστατικά, ώστε να εκδώσει το ογκώδες βιβλίο του για το θρυλικό οχυρό. Το ίδιο διάστημα κατάφερε να εντοπίσει την θέση της πυροβολαρχίας «Κρακώρ» να εντοπίσει ένα από τα πυροβόλα της καθώς και διασκορπισμένα οστά 4-5 μαχητών της πυροβολαρχίας σε βάθος 3,5 μέτρων, μετά από έρευνες και εκσκαφές με άδεια της Χ Μεραρχίας.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
