Συγκινητική ιστορία πίστης και θαυματουργίας, με πρωταγωνιστή τον πατέρα Ησύχιο και την Αγία Άννα, σε ένα μικρό χωριό της Χαλκιδικής.
Μια γυναίκα σε απόγνωση για το άρρωστο ζώο
Ο πατήρ Ησύχιος διέσχιζε ένα χωριό της Χαλκιδικής, έχοντας μαζί του το ιερό λείψανο της Αγίας Άννας. Καθώς περνούσε από μια αυλή, αντίκρισε μια γυναίκα βυθισμένη στην απελπισία. Έκλαιγε σπαρακτικά και τραβούσε τα μαλλιά της, καθώς το αλογάκι της ήταν ξαπλωμένο στο έδαφος, γεμάτο αφρούς και σχεδόν χωρίς ζωή.
–Τι συμβαίνει, χριστιανή μου, με το αλογάκι σου; τη ρώτησε με ενδιαφέρον.
–Αχ, Πάτερ μου, θα ψοφήσει! Ο κτηνίατρος μου το είπε και δεν έχω άλλο ζώο, η καημένη! απάντησε εκείνη με δάκρυα.
Πίστη, προσευχή και το ανέλπιστο θαύμα
Ο πατήρ Ησύχιος τη βεβαίωσε με ηρεμία και σιγουριά:
–Μην κλαις, θα γίνει καλά! Έχω μαζί μου την Αγία Άννα. Θα διαβάσουμε μια Παράκληση προς τιμήν της και θα κάνουμε Αγιασμό.
Πράγματι, αφού ολοκλήρωσε την προσευχή, της ζήτησε να ποτίσει το άρρωστο ζώο με λίγο από τον αγιασμό. Και τότε συνέβη κάτι εντελώς αναπάντεχο: το αλογάκι σηκώθηκε αμέσως και άρχισε να περπατά κανονικά, σαν να μην είχε πάθει ποτέ τίποτα.
Ειρωνεία και μετάνοια από τους γιατρούς
Εκείνη την ώρα, δύο κτηνίατροι που βρίσκονταν στον επάνω όροφο του σπιτιού, παρακολουθούσαν από μακριά. Χωρίς να ξέρουν τι είχε γίνει πραγματικά, άρχισαν να ειρωνεύονται τον παπά:
«Νάτος, ο καλόγερος! Ήρθε να πάρει το πενηντάρικο της δυστυχισμένης γυναίκας. Για πάμε να τον πειράξουμε!»
Κατέβηκαν και τον πλησίασαν:
–Τι κάνεις, παπά; Έκανες καλά το άλογο;
Ο πατήρ Ησύχιος δεν τους χαρίστηκε. Με αυστηρό βλέμμα και σταθερή φωνή, απάντησε:
–Θεομπαίχτες! Δεν ντρέπεστε να με κατηγορείτε πως ήρθα να πάρω τα λεφτά της γυναίκας; Περιμένετε και θα δείτε το θαύμα!
Και πράγματι, όταν είδαν με τα μάτια τους το ζώο να περπατά, έμειναν σιωπηλοί και σοκαρισμένοι. Δεν είχαν τίποτα να πουν. Πλησίασαν ταπεινωμένοι και ζήτησαν συγχώρεση, πριν αποχωρήσουν ήσυχα από το σημείο…
Η ιστορία, πέρα από την συγκινητική της πλοκή, μεταφέρει ένα διαχρονικό μήνυμα: η πίστη και η ελπίδα μπορούν να αλλάξουν ακόμα και την πιο απελπιστική κατάσταση. Η ταπείνωση, επίσης, δεν είναι ντροπή, αλλά πράξη δύναμης όταν κάποιος αναγνωρίζει το λάθος του.
Πηγή: vimaorthodoxias.gr
Από το περιοδικό «Ο Όσιος Γρηγόριος», περίοδος β΄, έτος 1982, αριθμ. τευχ. 7, σελ. 80, 88–92.