Μία εξομολόγηση που ράγισε καρδιές έκανε στο Happy Day και στην Όλγα Λαφαζλανη η μητέρα της Κλαούντιας Λάτα, η οποία έχασε πριν από 2 χρόνια τη ζωή της στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.
«Πέρασαν 2 χρόνια. Σαν να πέρασε μία ημέρα. Αρνούμαι την απώλεια. Μου λείπει το χαμόγελό της, η εξυπνάδα της, η αγκαλιά της, η μυρωδιά της, τα πάντα. Κανένας δεν είναι στη φυλακή μηδέν. Κι ο ίδιος ο σταθμάρχης είναι στο σπίτι και πίνει αυτήν την ώρα καφέ βλέποντας τηλεόραση.
Τα ουρλιαχτά της θα με χτυπάνε στην καρδιά. Αχ, μόνο πότε θα πάω να την αγκαλιάσω, πότε θα έρθει η ώρα να πάω κι εγώ εκεί γιατί δεν έφταιγε σε τίποτα το κορίτσι μου κι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.» εξομολογήθηκε.
«Ο πόνος είναι τόσο μεγάλος, που έχει παγώσει η ψυχή μου και το σώμα μου είναι άδειο. Έχω τόση οργή μέσα μου. Δεν ήμουν έτσι. Δεν άκουσα μία συγγνώμη από όλους αυτούς και με πονάει περισσότερο. Δεν μπορώ να μη σκεφτώ κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας την ξανθούλα μου, τη γιατρίνα μου γιατί ήταν σαν άγγελος. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τράκαραν τα τρένα. Έλεγα ότι μόλις της μίλησα, που έφυγε από τη Λάρισα κι είναι ψέμα. Στα νοσοκομεία οι τραυματίες ούρλιαζαν.
Τετάρτη πρωί ήρθαν φορτηγά ψυγεία και σακούλες μαύρες και λέω ότι γίνεται κάτι μεγάλο. Μετά τα έβαλαν τα παιδιά μέσα σε αυτά τα φορτηγά και τα στοίβαξαν σαν να ήταν τίποτα, μόνο κόκκαλα. Και ξανά από την αρχή. Δεν ήξερα που να πάω. Ήθελα να πάω στο νοσοκομείο.» πρόσθεσε η Άλμα Λάτα.
«Καμμένα κι έσκαψαν τόσα χώματα την ίδια ημέρα, που εμείς δίναμε ακόμα DNA στο νοσοκομείο. Παρασκευή πρωί μας είπε ο αξιωματικός ψυχρά ότι κάποιοι από εμάς θα έπαιρναν μόνο ένα μικρό κομμάτι και κάποιοι τίποτα. Μας είπανε να φύγουμε σπίτι και θα μας ειδοποιούσαν. Τι έφταιγαν τα παιδιά μας; Έκοψαν το εισιτήριο του θανάτου;
Περίμενε κάθε ΣΚ να έρθει με το τρένο κι ερχόταν με τη βαλίτσα και μου έλεγε: μαμά ήρθα. Μέσα στο σπίτι είναι μεγάλος γολγοθάς. Βλέπεις τις φωτογραφίες και καταρρέεις. Καμία μάνα δεν θέλει να ανάψει το καντήλι του παιδιού της. Τρέμει το χέρι μου. Μας πήραν τηλέφωνο την Παρασκευή το απόγευμα να πάμε να την πάρουμε, τι να πάρουμε; Στάχτες;
Προσπάθησα με τόσο κόπο να τη σπουδάσω κι εσύ της έκοψες τα φτερά; Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Η κόρη μου κάηκε σε 1.400 βαθμούς.» συνέχισε η Άλμα Λάτα και καθήλωσε με όσα περιέγραψε όταν έμαθε για το μοιραίο δυστύχημα.
«Η κόρη μου ήταν πολύ έξυπνη, σημαιοφόρος και μου έλεγε ότι θα φτάσει πολύ ψηλά. Κι όμως έφτασε. Μπορεί να είναι γιατρός της Παναγίας εκεί πάνω. Πιστεύω ότι είναι στην αγκαλιά της Παναγίας και στο φως.» είπε στο τέλος.